Binnen en buiten - kloosters - vriendschap

Ik ben geen grote fan meer van kloosters, abdijen en dergelijke, maar ik moet wel toegeven dat hun architectuur heel goed is. Die is trouwens al eeuwen oud.
De meeste kloosters zijn naar de buitenwereld toe behoorlijk gesloten, maar naar binnen heel open, met centraal een open ruimte.

Een goeie vriendschap is ook zo opgebouwd: naar buiten wat gesloten - zij het minder strak dan bij kloostermuren. Binnen - tussen de partners - mooie openheid.

De vergelijking tussen kloosters en ware vriendschap gaat niet volledig op. De paters of nonnen zijn collega's, maar niet allemaal vrienden (1). Ze moeten wel heel dicht bij elkaar leven. Voor vrienden is dit normaal geen probleem, voor collega's zou de afstand groter moeten zijn, maar dat is in kloosters meestal niet zo. Dit gegeven, gecombineerd met een gesloten gemeenschap (2), brengt met zich mee dat er binnen kloosters en abdijen vaak vetes ontstaan die soms jarenlang duren. Bij een normale vriendschap is dit duidelijk niet zo, wanneer er spanningen ontstaan - om welke reden dan ook - dan ga je uit elkaar, eventueel tijdelijk.

Bij vriendschap staan we er meestal niet bij stil dat het centrale openheid - open ruimte - is. En nochtans is het heel belangrijk. Zonder opengheid is er geen vrijheid meer in de vriendschap.
Open ruimte - vrijheid - vriendschap. Zo mooi!

Binnen en buiten - kloosters - vriendschap